Al een paar dagen zijn we niet meer te vinden in het CDTC (
Curaçao Dolfin Therapy & Research Center ). Evi is klaar met haar therapie en
we hebben al wat (fijne) mensen naar huis zien vertrekken. Ook onze tijd komt
er aan. Nog drie volle dagen en dan is het over met de pret en wacht er een KLM
toestel op ons, om ons over de Atlantische Oceaan te vliegen.
Wat heeft het allemaal gebracht ??
In het begin van onze vakantie is het altijd wennen om
ineens 24 uur bij elkaar op de lip te zitten. Iedereen moet wennen aan de
situatie, de omgeving, ander klimaat en dat loopt bij ons niet altijd gelijk
gesmeerd. Kinderen hebben hun eigen ritme, als ouders heb je je bezigheden en
nu is dat ineens gebundeld onder één dak en dat allemaal bij elkaar. En ineens
vindt iedereen zijn draai en zijn we een team.
We hebben diverse workshops gevolgd die we tijdens deze
vakantie consequent zijn gaan toepassen. En ik moet eerlijkheidhalve toegeven
dat dàt de nodige energie kost, maar het werpt gelijk zijn vruchten af.
Ook is er tijd ( heel veel tijd ) om te genieten van je
gezin. Evi die nog geen zwemdiploma heeft, heeft hier ( wèl onder ons toezicht
) zonder kurkjes gezwommen. Inès die niet wist hoe je moest snorkelen, heeft
aan mijn hand honderden meters met mij gesnorkeld en de mooiste vissen gezien.
Vooral deze qualitytime voor de kids levert zoveel op. Natuurlijk was er ook
nog het miep-piep gedrag, maar over het algemeen zagen we alleen maar blije en
dankbare snoetjes. Als je kinderen je spontaan knuffelen, blij zijn dat je er bent
en keihard willen keten vlak voor ze naar bed moeten, dan heb je het als ouders
toch goed voor elkaar ??
Elke morgen stonden ze vóór zessen naast ons bed met een
gezicht om er weer iets van de dag te maken. Klaar voor plezier, klaar voor
fun, klaar voor therapie.
Mede door de fijne energie die hier rondom het dolfijncenter
heerst, onze lokale vrienden Vivian en John en daarnaast speciaal overgevlogen
van Paramaribo, Marloes ( individueel
begeleidster van Evi in Nederland met partner Henri ) en Simone ( zus van Caroline ) en Carlo hebben
veel mooie momenten opgebracht.
Ook al heb je hier een super klimaat, wij beseffen maar al
te goed dat het niet een zon,- strandvakantie is geweest, zoals we dat altijd
in Estepona ( Spanje ) waren gewend. Twee weken lang moest je hier vol aan de
bak om op uur en tijd je therapie en workshops volgen. In drie weken tijd zijn
we dan ook maar drie keer later dan 22:00 naar bed gegaan. Je bent hier om 20:30
totaal gesloopt. Niet alléén de zon, zee en wind, maar vooral de indrukken, de
intensiteit van de therapie en je “huiswerk”.
Dit is ook een beetje het einde van ons blog, waarmee we
jullie de afgelopen drie weken op de hoogte hebben gehouden.
Wij danken dan ook iedereen die hier een steen(tje) aan
heeft bijgedragen, mede dankzij jullie gaan wij met een schat aan ervaring over
een aantal dagen weer terug naar Nederland.
Geweldig ook hoe de klas van Evi ( groep 3 ) via een
digibord lieten zien wat Evi hier allemaal ervaart. Kortom, woorden schieten
ons tekort en dragen iedereen hierbij een heel warm hart toe.
Iedereen bedankt voor alle positieve reacties die we tijdens deze unieke ervaring hebben
mogen ontvangen,
Evi,
Mooi, bijzonder, anders dan anderen,
het ging in het begin wat moeizaam, maar je hebt ons
geraakt.
Je wilskracht, enthousiasme, je eigen wijze ( eigenwijs )
maar vooral je lach.
Dat eigenwijze zonnebrilletje, Lisette, en Nubia,
jij hebt ons gelukstraantjes gegeven, jij spiegelde ons jouw
plezier.
Elke kus die jij aan de dolfijnen gaf, was er een uit je
ziel.
Evi, wij zijn blij dat je onze dochter bent,.......
Geen opmerkingen:
Een reactie posten