Verrassing!

Vandaag mochten we weer op het dock kijken. Dat is al een feest op zich, maar we hadden dit keer nog een extra verrassing voor Evi in petto ….

Marloes, Evi’s begeleider op school en haar grote steun en toeverlaat, is op vakantie in Suriname. Ze is voor enkele dagen naar Curaçao gekomen om onder andere een therapiesessie van Evi bij te kunnen wonen. Hoe bijzonder is dat!!!!
We kunnen in woord en beeld onvoldoende uitdrukken wat deze therapie met Evi en met ons doet. Dat moet je ervaren. En Marloes gaat het meemaken.

Toen Marloes en Henri bij ons appartement arriveerden, stond Evi even raar te kijken. De setting Marloes op Curaçao bracht haar enigszins in verwarring. Dat duurde echter niet lang en algauw week Evi niet meer van haar zijde. Marloes mocht zelfs het eerste therapiegedeelte in de oefenruimte bijwonen. Zo kon ze het maximale aan informatie uit de sessie halen om straks ook op school toe te passen.

Evi zwom vandaag met Kanoa en later kwam daar Chabelita nog bij. Opnieuw de luxe van twee dolfijnen dus. Evi, die nu heel vertrouwd is in het water tussen de dolfijnen, heeft volop genoten van haar lieve maatjes. En wij van haar!!

 Na afloop van de sessie heeft Lisette ons verslag uitgebracht. Meervoudige opdrachtjes en voorzetsels (op, in, onder, naast) zijn nog lastig voor Evi. Dit wordt een belangrijk item om thuis mee aan de slag te gaan.  

Hierna was het wachten op Inès, die vol trots haar zelfgemaakte knutselwerkjes kwam showen.

We hebben lekker samen geluncht op het strand bij Hemingway en zijn de rest van de middag gezellig gaan zwemmen. Eerst in zee, later in het zwembad. 

Evi greep haar kans om even lekker met Marloes te kroelen op een ligbedje. Ze vertelden elkaar het spannende verhaal van Roodkapje die met het vliegtuig ging en cakejes met aardbeien meenam. Zonder slagroom, want die lust Evi niet ;-D.

Morgen dan de allerlaatste therapiedag. Het wordt zeker een emotioneel afscheid. We zullen de letterlijke, maar vooral de figuurlijke warmte, de hartelijkheid en de liefde die we hier hebben ervaren, serieus missen. Maar naast de flinke ontwikkelingsstap die Evi hier doorgemaakt heeft, nemen we een onvergetelijke herinnering mee terug. En dat is de allerbeste motivator om alles in het werk te stellen om hier in 2016 weer te kunnen zijn. Dus mocht iemand nog mobiele telefoons over hebben ..... ;-)

Ps.

Lieve vriendjes en vriendinnetjes van groep 3A, bedankt voor jullie superleuke filmpje. Evi  werd er helemaal blij van. En wij ook!