Bij het opstaan had ik er al een beetje buikpijn van. De laatste therapiesessie was nu toch echt aangebroken. We hadden het er allemaal best even moeilijk mee. Wij, de ouders van Job en Finn en de ouders van Ties en Stef. We hebben twee weken intensief samen beleefd en van de vorderingen van elkaars kinderen genoten.
Ook Evi bleek uit haar doen. Ze had tijdens het werken binnen gehuild en ik zag haar met een bedrukt gezichtje richting het dock lopen. Eenmaal bij Kanoa in het water was alles vergeten en straalde ze weer. Samen hebben ze volop gespeeld en er werd door Evi opnieuw naar hartenlust gekust met Kanoa. Toen de tijd erop zat, nam Evi uitbundig afscheid van Kanoa. De hele weg terug van het dock tot de douches bleef ze zwaaien. Dat was het dan….
Zoals gewoonlijk deed Lisette haar verslag. Normaal gesproken moest Evi aan het einde van elke sessie met Vicky mee naar binnen om de spullen op te ruimen. Dat ging niet altijd van harte ;-S. Omdat het de laatste keer was hadden ze afgesproken dat Evi niet hoefde op te ruimen. Tot onze verbazing nam ze nu zelf het initiatief en ruimde keurig alles op :-D. Dolenthousiast kwam ze terug met een cadeautje: de dvd met de film van Evi’s therapie, gemaakt door het CDTC, en een CD met alle foto’s. De mooiste foto uitgeprint in een lijstje. En daar was de brok in mijn keel.
Intussen was Inès ook terug van haar laatste “schooldag”. Ze hadden pannenkoeken gebakken en samen gegeten. “Mama, ik wil hier blijven!” zei ze. Ze had haar favoriete loom-enkelbandje met dolfijnbedeltje aan juf Gabriëlla gegeven.
En toen was toch echt het moment aangebroken om afscheid te nemen. Bij de eerste knuffels kwamen ook de tranen. Wat een heerlijke tijd was het. We hebben zoveel warmte, begrip, rust, betrokkenheid, hartelijkheid, vrolijkheid, deskundigheid en liefde ervaren. We zijn ons bij het CDTC echt thuis gaan voelen. Zo jammer dat hier voor nu een eind aan is gekomen. Maar wat hebben we veel geleerd en wat zijn we veel prachtig mooie ervaringen rijker geworden. Daar zijn we enorm dankbaar voor.
Gelukkig mogen we de toegangspas tot het terrein nog een paar dagen houden. Zo kunnen we de komende week toch nog even binnenwippen om een praatje te maken. En een optie te nemen voor een volgende sessie in 2016 misschien…..
Hoi Caroline, Richard, Evi en Inès,
BeantwoordenVerwijderenOok voor ons was het gisteren een zware dag, ondanks dat Ties vandaag nog watertijd heeft, zal het niet zo zijn als de afgelopen weken samen met jullie. We zullen de gesprekjes en de ervaringen uitwisselen missen. We zijn blij dat we jullie hebben leren kennen en dat we deze bijzondere momenten een klein beetje mochten meekrijgen. We hopen dat Evi deze positieve ontwikkelingen in een stijgende lijn voortzet en Stef zal Inès zijn vriendinnetje missen. Waarschijnlijk zien we jullie straks nog even. Veel plezier nog de laatste dagen en een goede reis terug!
Groetjes Fred, Gerdie, Ties en Stef