Je hebt van die dagen…….

Twee keer tijdens de hele therapiesessie van 2 weken mogen ouders/familie de therapie op het dock van dichtbij volgen. Deze week was de family watch day gepland op woensdag. We hadden er helemaal zin in. Mijn zus Simone en haar vriend Carlo, die ook op vakantie zijn op Curaçao, gingen mee. Bij aankomst in het therapiecenter bleek echter de planning te zijn gewijzigd. De family watch day was verplaatst naar vrijdag. Helaas kunnen Simone en Carlo er dan niet bij zijn, wegens andere plannen. Super jammer, maar ook van een afstand blijft het een indrukwekkend schouwspel.

Aan de slag dus! Of toch niet… Vanaf het eerste moment werd duidelijk dat Nubia er ook vandaag geen zin in had. Lisette en Evi konden dus niet aan het werk. Typisch geval van peuterpubertijd, aldus dolfijntrainer Tamara. Overbezorgde moeder Bonnie zwom haar dochter telkens achterna, zodat ook de therapie van Ties werd verstoord. Algauw werden moeder en dochter apart gezet in een andere pool, waar de therapie van Ties werd voortgezet. Ik vroeg aan Tamara waarom niet alleen Nubia gesepareerd kon worden en haar moeder Bonnie mee moest. Volgens Tamara zou Bonnie nog steeds op zoek gaan naar Nubia en bovendien drinkt Nubia nog bij haar moeder, waardoor ze die twee niet uit elkaar kunnen halen. Zo geschiedde en de rust keerde weder.

Evi mocht weer met Kanoa werken en dat ging heel goed. De vorige sessies hing Evi nog om de nek van Lisette als ze in het water waren. Vandaag liet ze Lisette veel meer los en raakte ze Kanoa aan met beide handjes. Kanoa kreeg wel 20 kusjes op zijn vin en Evi durfde zelfs zijn snuit aan te raken. Evi’s favoriete spelletjes zijn de ring en de hoepel. Samen met Lisette houdt ze dan de hoepel vast met de bedoeling dat Kanoa er doorheen springt.

Dat is natuurlijk een prachtig gezicht, dus iedereen stond klaar met de camera om het moment suprème vast te leggen. Maar helaas, na 5 pogingen weigerde Kanoa nog steeds te springen en liet iedereen zijn camera maar weer zakken. Geweldig natuurlijk dat Kanoa juist op dat moment besloot om wel te springen! ;-) En nog beter dat Richard toen zijn camera nog niet had laten zakken ;-D.

Lisette vertelde in de nabespreking dat Evi hard gewerkt heeft en zaken als meervoud en zinnen maken snel oppikt. Het is de bedoeling dat we er hier en thuis mee oefenen en Evi stimuleren om zinnen te maken. Gisteren zei ze spontaan: “dit is mijn zusje Inès” en “papa, ik wil nog niet naar huis”. Superblij al met dit resultaat!

Trots keerden we terug naar het appartement, waar Richard meteen zijn foto’s veilig wilde stellen en op de iPad importeerde, zodat we ze in deze blog met jullie kunnen delen. Maar een simpele druk op de verkeerde knop wiste alle prachtige foto’s van Evi, inclusief die unieke foto van Kanoa die door de hoepel sprong, in slechts 1 luttele seconde…… Ik zal de woorden die volgden hier maar niet herhalen :-S.

Nu begrijpen jullie dus waarom deze update zo kaal is. Vet balen natuurlijk. Maar zoals ze hier op Curaçao zeggen: “wat is het probleem, de camera doet het toch?”. En zo is het maar net. De beelden staan op ons netvlies en dat neemt niemand ons meer af. Morgen is er weer een nieuwe dag.