Nubia kreeg straf,....

Caroline bracht Inès al om 08:30 naar het kinderprogramma en Evi liep eventjes met hun mee. Geweldig hoe Inès wordt opgevangen. Ze spelen op het strand, gaan knutselen, voeren flamingo’s, aaien pijlstaartroggen en worden de hele morgen bezig gehouden op het moment dat Evi aan het trainen is en wij gesprek hebben met Lizette ( logopediste ). Vanmorgen liep het net even allemaal wat anders. Je zag dat er iets gaande was. Evi lag al een tijdje met Lizette in het water maar Nubia ( vaste dolfijn van Evi ) kwam maar niet in contact met Evi. Nubia had hele andere plannen, ze was de andere dolfijnen enorm aan het klieren en probeerde de boel daar ontzettend te ontregelen. Haar moeder ( Bonnie ) kreeg de taak om Nubia te corrigeren, maar dat liet ze dus afweten. Met als gevolg,…allebei straf. Zowel moeder als dochter werden uit de groep verwijderd en dat blijkt een dolfijn haarfijn te voelen. Negeren is de ergste straf die je een dolfijn kan geven, maar ook vermanende lichaamstaal.

Uiteindelijk kreeg Evi Kanoa als trainingsdolfijn. Kanoa net zo oud als Nubia (3jr) deed het erg goed. Je zit van afstand met open mond de boel te observeren en begrijpt nog steeds niet wat er precies gebeurd. Dolfijnen zijn zoogdieren die kinderen altijd toelaten in de groep. Ook kunnen zij haarfijn aanvoelen of je kwade bedoelingen hebt of niet. Ook blijkt in deze therapie dat er ook dolfijnen zijn die geen klik hebben met het kind die ze moeten trainen. Ze houden dan compleet afstand en kunnen ook net als wij compleet negeren. We zijn nog maar twee dagen aan de gang en je merkt dat je steeds meer en meer en meer van deze prachtige zoogdieren te weten wil komen.

Lizette was erg tevreden over Evi en onderling hebben ze een leuke klik. Evi spreekt over het algemeen 4 woord zinnen, spreekt de K uit voor een T en vandaag was de K al heel goed hoor baar. Op het moment dat we naar huis wilde gaan zei Evi : Ik-wil-nog-niet-naar-huis-pap ( 7 woord zin ) ja,….dan heb je een mijlpaal op zak. Maar ook het plezier hoe Evi aan de slag gaat is al een genot om mee te maken. Lizette vraagt na elke training : “Evi,.. zie ik je morgen weer ??”… dan trekt Evi een glimlach van oor tot oor en antwoord ze : Jaaaaaaaaa !!!

Nog twaalf therapie dagen te gaan. Vanavond hebben we een happy hour met de trainers en logopedisten. Dan probeer ik nog meer te achterhalen wat dolfijnen doen om kinderen te stimuleren. Maar wat een geduld hebben al deze mensen,…… daar kan ik absoluut nog iets van leren. Respect !!