Werk aan de winkel

 En na een spannende voetbalzondag startte de tweede therapieweek vandaag met een workshop over de dolfijnen. Dolfijntrainer Anouk deed een boeiend relaas over de historie en de evolutie van de dolfijn en over hun bijzondere vaardigheden, waarvan de sonar de belangrijkste is. Met behulp van de sonar kan de dolfijn onder water ‘zien’ zonder zijn ogen te gebruiken. En als een soort echoscopie kunnen ze er blijkbaar ook disfuncties in een menselijk lichaam mee opsporen. Tijdens de therapiesessies zoals met Evi, is het vooral het rustgevende en plezierige contact met de dolfijn, dat als motivator/beloning voor het kind wordt gezien. Anouk sloot haar verhaal af met de opmerking dat ze de indruk hebben dat er veel meer gebeurt, maar dat ze dat niet kunnen verklaren. Dat gevoel deel ik met hen…

Elke dolfijn heeft een eigen karakter. Zo vertelde Anouk dat Pepito een hele ervaren therapiedolfijn is en de meest rustige. Nubia is nog jong en speels en bruist van vrolijkheid.  Bijzonder is dat ik tijdens de family swim ook echt heel blij en vrolijk werd van Nubia.

Ik herinner me nog dat ik tegen haar zei: “ik vind jou zóóó ontzettend lief en vrolijk!” en gaf haar toen een dikke kus.

De workshop over de dolfijnen is één van de 4 workshops die Richard en ik hier volgen. Zo was er ook één over ‘belonen en bekrachtigen’ door een psycholoog en één over ‘sensorische integratietherapie’ door een fysiotherapeut en woensdag volg ik er nog een één over ‘ontspanningsoefeningen bij stress’. Geen overbodige luxe voor mij ;-).

Gedurende ons verblijf hier oefenen we hard met de tips en de geleerde technieken om ongewenst gedrag af te leren. Rich en ik proberen elkaar hierin te steunen door ons zelfbedachte codewoord “dolfijn” te roepen als we zien dat de ander in een oude valkuil dreigt te stappen. Nu de kinderen snel moe zijn van de warmte, het vele zwemmen en alle indrukken, kunnen we onze lol op en is er meer dan voldoende oefenmateriaal. Werk aan de winkel!

De sessie van vandaag verliep heel ontspannen en vrolijk. Evi leek met haar recalcitrante been uit bed gestapt vanmorgen, maar tijdens de therapie was de jongedame opvallend enthousiast en uiterst gemotiveerd. Waar ze vorige week zich in het water nog vastklampte aan Lisette, wilde ze vandaag zowaar af en toe alleen zwemmen met Nubia en Kanoa! Ze nam ook alle initiatief als het ging om de spelletjes die ze met Nubia wilde doen. Heerlijk om te zien hoe Evi hierin is gegroeid de afgelopen week. Hoogtepunt was wel dat Evi een knuffel kreeg van Nubia en zich door haar uit het water liet tillen!

Superfijn ook om dit te mogen delen met onze lieve vriendin Viviane, die samen met ons de therapiesessie vandaag heeft bijgewoond. Net als wij de eerste keer, was ook zij geëmotioneerd en diep onder de indruk. And yet there is more to come!!

We hebben de dag afgesloten met een heerlijke ontspannen boottocht, waarbij de meeste therapiegezinnen aanwezig waren. Ieder met zijn eigen sores, zonder daar ook maar met een woord over te reppen. Alleen maar genieten van zon, zee, wind, elkaar en al het moois dat ons is gegeven.