Kennismaking met Lisette en Nubia

Eindelijk was het dan zover, de eerste therapiesessie voor Evi is een feit. Of ze er zin in had? Nou, eigenlijk niet… Ze was hangerig en niet vooruit te branden. Dat beloofde wat.
Vicky kwam Evi en Inès halen om bij de dolfijnen te gaan kijken, zodat Richard en ik gelegenheid hadden om een intakegesprek te voeren met Lisette, logopediste. Daarna nam Lisette Evi mee voor de therapie.

Tijdens de plenaire informatiebijeenkomst die voor ons volgde, wandelde Evi in haar wetsuite parmantig en vol energie naar buiten, op weg naar het dock, waar ze een uur aan de slag ging.

Ze had er duidelijk zin in! Vandaag was het vooral kennismaken en wennen, morgen gaan ze echt aan het werk. Intussen werd Inès opgehaald door Gabriella voor haar eigen broertjes/zusjesprogramma.

We hadden van onze uitkijkplaats prima zicht op het dock. Naast Evi en Lisette, waren ook Vicky (stagiaire/observator) en Romy (dolfijntrainer van Nubia) aanwezig. Ze speelden een spelletje memorie en Evi leerde spelenderwijs om hulp te vragen en daarbij iemand aan te kijken.

En natuurlijk was daar Nubia, de jongste van de 5 therapiedolfijnen van het CDTC. Ze is 3 jaar en werd zo nu en dan nog ondersteund door haar moeder Bonnie (25 jr) en grote zus Chabelita (7 jr), die op dat moment met andere kindjes aan het werk waren. Nubia is heel lief en doet het erg goed, maar heeft zo nu en dan haar streken. Net als Evi eigenlijk ;-D. Lisette werkt vrijwel altijd samen met Nubia en ze hebben een goede band met elkaar.

Evi ging probleemloos met Lisette het water in, hoewel ze het best spannend vond. Toen Nubia uiterst voorzichtig dichterbij zwom, klampte ze zich vast om de nek van Lisette. Maar al gauw durfde ze Nubia te aaien en gooide een bal naar haar toe. Ze dansten samen en ze liet Nubia door een hoepel springen. Evi genoot zienderogen en dat ontroerde ons diep. Hier hebben we 2 jaar naartoe geleefd. Tranen van emotionele ontlading kregen de vrije loop. En er zullen er best nog wat volgen, vermoed ik.

Ook Inès heeft zich uitstekend vermaakt. Ze heeft roggen geaaid, flamingo’s gevoerd en een zeester aangeraakt. En natuurlijk was ze in de kleuren van de Nederlandse vlag geschminkt! Ze was erg enthousiast en kijkt uit naar de dag van morgen. Zwemspullen moeten dan mee!

Na de lunch viel Evi als een blok in slaap op de bank. Ze heeft 1,5 uur heel rustig geslapen. Ook ik was moe van alle emoties en heb een heerlijk middagdutje gedaan. Geen betere manier om alle nieuwe indrukken te verwerken ;-). Richard en Inès hebben intussen quality time met elkaar gehad op de boulevard en in het zwembad.

Het Nederlands elftal hebben we compleet gemist, dat moge duidelijk zijn, but who cares bij zo’n overweldigende ervaring  als die van ons vandaag!